هیدرولوژی در وضعیتی مشابه بسیاری از علوم دیگر است که با رشد سریع و تقسیم بندی های فرعی، از عدم هماهنگی تلاش و همبستگی ناقص نتایج رنج برده اند. کاربردی شدن نتایج دانش هیدرولوژی از سه منظر با چالشهای اساسی روبرو بوده و هست (الف) توده بزرگی از دادههای غیر همسان، (ب) تودهای از نتایج عمدتاً ناهماهنگ تحقیقات، و (ج) کهکشانی از مسائل حلنشده که با تاکید بر فناوریهای جدید و چالشهای جدید اجتماعی، تغییر میکنند. علم از فرآیند پیوسته خود بازتابی سود می برد و هیدرولوژی نیز از این قاعده مستثنی نیست. با توجه به نیاز به هماهنگی قویتر تلاشهای تحقیقاتی و بیان واضحتر پرسشهای پژوهشی مرکزی جامعه، همفکری متخصصان و پژوهشگران میتواند تحقیقات در هیدرولوژی را تقویت کند. از آنجایی که مشکلات اجتماعی مربوط به آب پیچیدهتر میشوند، سادهسازی یک دستور کار علمی جامعه مهمتر از همیشه است. هداف اساسی انجمن هیدرولوژی در برگزاری دوسالانه کنفرانس ملی هیدرولوژی را میتوان در به شرح ذیل برشمرد: (1) افزایش انسجام فرآیند تحقیقات هیدرولوژی (در نتیجه غلبه بر پراکندگی) از طریق ارائه موضوعات تحقیقاتی مشترک. (2) تحرک بخشیدن به جامعه هیدرولوژیکی از طریق افزایش آگاهی و تاکید بر اینکه ما بسیاری از فرآیندهای هیدرولوژیکی را به طور کامل درک نمی کنیم. ما به علم اکتشاف و فرضیه های ظالمانه بیشتری نیاز داریم (3) صحبت با یک صدا به عنوان یک جامعه برای افزایش آگاهی عمومی و مدیریتی بخش آب و حوادث غیر مترقبه کشور ( ستاد بحران) جهت افزایش توجه برای پشتیبانی مدیریتی و مالی در راستای پیشگیری و حل بحرانهای اجتماعی ناشی از ماهیت و تحولات پدیدههای هیدرولوژیکی.
و اما چرا محور اصلی چهارمین کنفرانس هیدرولوژی " تغییر اقلیم و ذخائر برفی" ؟ :
اقلیم شناسان کمتر تعجب می کنند. سیل های ناگهانی با گرم شدن کره زمین، هر چه که باشد، مرتبط هستند. بیانیه شماره 21، که در سال 1992 در ریو به تصویب رسید، کوه ها را به عنوان حساس ترین منطقه به تمام تغییرات آب و هوایی در جو طبقه بندی می کند. یخچال های طبیعی کوهستانی و اکوسیستم ظریف آنها از حساس ترین شاخص های این تغییرات هستند. در کوتاه مدت، این تغییرات در اصلاح الگوهای رواناب ذوب برف آشکار می شود. در میان مدت، در عقب نشینی یخچال های طبیعی؛ و در دراز مدت، در ذوب سردترین لایه خاک، یخهای دائمی. این سه پدیده با گرم شدن کره زمین تشدید می شوند و در طول عمر انسان قابل مشاهده هستند. راهبردهای انطباق با تغییرات اقلیمی بر علوم اجتماعی و طبیعی تکیه دارند، اما برای مؤثر بودن به داده های علمی سخت از یخبندان شناسان نیز نیاز دارند. یخچال شناسان به نوبه خود باید نیازهای مردم را درک کنند تا بتوانند اطلاعات مفیدی را ارائه دهند. بنابراین ضروری است که همه این ذینفعان، که از اقشار مختلف و زمینه های آموزشی مختلف هستند، بهتر با یکدیگر همکاری کنند و رویکردهای خود را یکپارچه کنند.
در واقع، اثرات گرمایش جهانی بسیار فراتر از محدوده اقدامات اضطراری است. با گذشت زمان، عواقب تغییرات اقلیمی جوامعی را که در حال حاضر آسیب پذیر هستند، تضعیف می کنند. اکوسیستم دره های کوهستانی به سرعت در حال تغییر است. عقب نشینی یخبندان و افزایش دما باعث می شود حیات وحش و گیاهان محکوم به انقراض یا دچار تحول و جابجائی اجباری شوند. تغییر عادات و رفتارمان دیگر کافی نیست. دانستن اینکه دسترسی به منابع آبی در چند دهه آینده به طور چشمگیری تغییر خواهد کرد، نیازمند سیاست های جدید برای کشاورزی و دامداری، روش های جدید برای حفظ آب های سطحی، تلاش های جدید در آموزش و آموزش و غیره است. به طور خلاصه، زمان سازگاری ما فرا رسیده است. در برخی موارد هم اکنون نیاز به تغییر روش های تولید و مدل های اقتصادی وجود دارد. این امر امنیت غذایی جمعیت های کوهستانی ودر مناطق خشک و نیمه خشک مانند ایران کانونهای جمعیتی در دشتهای پائین دست کوضههای آبریز کوهستانی را تهدید می کند. کشاورزان به سازگاری عادت کرده اند، اما دانش سنتی همیشه برای پاسخگویی به سرعت سریع تغییراتی که امروز می بینیم کافی نیست. فقیر شدن باعث مهاجرت عشایر و روستائیان به دنبال کار و ایجاد حاشیه نشینی در کلانشهرها با کوهی از معضلات اجتماعی خواهد شد. کوچ و تمرکز علاوه بر برجای نهادن سرزمینی متروکه خواهد شد تراکم و بهم خوردن توزیع جمعیت را که تامین نیاز آبی آنها خود چالشی دیگر است بهمراه دارد. شاید بتوان گفت چون آب مایه حیات است اولی تر از همه مسائلی است که باید در سطح ملی و بینالملی مطرح و راهکارهای منتج از خردجمعی در دستور کار قرار گیرد وگرنه بزودی " راه نجاتی وجود نخواهد داشت".
لذا انجمن هیدرولوژی ایران از تمام دانشگاهیان، متخصصین، صاحبنظران، مدیران، کارشناسان، دانشجویان و تشکلها (NGO”S) دعوت به مشارکت فعال در این رویداد بسیار با اهمیت و حیاتی مینماید.